Project Tag: Utah

Wyprawa fotograficzna USA 2019 (XVIII) – Park Narodowy Arches

W Parku Narodowym Arches znajduje się ponad 2000 naturalnych łuków skalnych, wśród nich słynne Delicate Arch i Landscape Arch, a także różnorodne unikalne formacje geologiczne. Park zawiera najwyższą gęstość naturalnych łuków na świecie. Arches leży ponad głębokimi pokładami soli, które są główną przyczyną powstawania łuków, iglic, zbalansowanych skał, wąskich grani piaskowca i erodowanych monolitów w tym obszarze. Złoże soli powstały w niecce Paradox na płaskowyżu Kolorado ponad 300 milionów lat temu i miejscami ma tysiące metrów grubości. Później złoże soli zostało pokryte żwirami powstałymi podczas wypiętrzania Uncompahgre na północny wschód. W okresie wczesnej jury (około 210 mln lat temu) w regionie panowały warunki pustynne i powstała rozległą warstwę piaskowca Navajo. Na niej znajdują się piaskowce Entrada naniesione przez rzeki i wiatr około 140 mln lat temu. Na końcu powstała gruba na 1500 m warstwa młodszych osadów, która w większości całkowicie zerodowała do dzisiaj. Łuki skalne w parku powstają w piaskowcach formacji Entrada. Ciężar osadów upłynnił złoża soli i doprowadził do wypchnięcie warstw skał do kopuł solnych i „solnych antyklin” – liniowych obszarów wyporu. W niektórych miejscach warstwy piaskowca zostały obrócone o 90 stopni. Jedno z takich przemieszczeń o długości 760 m, uskok Moab, widoczny jest ponad centrum dla odwiedzających. Z biegiem czasu woda wnikała pod powierzchnię, w pęknięcia i szczeliny pomiędzy warstwami. Lód i woda w szczelinach kruszyły otaczającą skałę, odłamując kawałki, a wiatr usuwał luźne cząsteczki. Pozostała seria wolno stojących wąskich grani. Wiatr i woda atakowały je nadal rzeźbiąc w nich łuki i inne fantastyczne formy.

Wyprawa fotograficzna USA 2019 (XV) – Hole In The…

Hole in the Rock Trail to historyczny szlak biegnący z miasta Escalante w stanie Utah, zbudowany przez Mormonów. Prowadził do brodu na rzece Kolorado i kończył się w mieście Bluff. Ekspedycja Hole-in-the-Rock poprowadziła szlak w 1879 roku. Szlak nosi nazwę miejsca, w którym pionierzy z misji mormońskiej San Juan Mission skonstruowali zejście do rzeki Kolorado, korzystając z naturalnej szczeliny na 300-metrowym klifie nad Kolorado, który został powiększony, aby umożliwić podróżnym opuszczanie wozów do poziomu rzeki, gdzie można ją było przepchnąć. Część szlaku poniżej szczeliny jest teraz zalana przez Lake Powell. Po przekroczeniu rzeki szlak prowadził obok Register Rock, na której osadnicy zapisywali swoje nazwiska (ona także jest zalana przez sztuczne jezioro). Dalej droga wznosi się po piaskowcach w kierunku Grey Mesa,która wymagała wybudowania kolejnego trudnego trawersu, wymagając od zespołu budowniczych wycięcia drogi pomiędzy skalnymi półkami. Nowoczesna nieutwardzona droga o nazwie Hole-in-the-Rock Road podąża wzdłuż historycznego szlaku do miejsca, w którym wkracza on do Glen Canyon National Recreation Area, i jest ważną drogą dojazdową do Kanionów Escalante – takich jak te wokół Harris Dry Wash – knaionu Peek-a-boo i Spooky Gulch – a także Devil’s Garden. Szlak jest wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych.

Wyprawa fotograficzna USA 2019 (XIV) – szlak Peekaboo w…

Najbardziej spektakularną częścią Parku Narodowego Bryce Canyon, z najwyższymi i najgęstszymi formacjami, jest fragment pomiędzy Sunrise Point i Bryce Point, obejmujący górną część zlewni potoku Bryce Creek. Najlepszym szlakiem pomiędzy tymi formacjami jest prawdopodobnie Szlak Peekaboo, mający prawie 9 km długości, wymagający prawie 500 m zejścia, a następnie wspinaczki z powrotem do Bryce Point; Ścieżka przecina także zalesiony teren, gdzie bardziej odizolowane formacje kontrastują z zieloną i zacienioną okolicą, a także daje wiele niesamowitych widoków na główne kolekcje hoodoos, zarówno z bliska, jak i z daleka.

Wyprawa fotograficzna USA 2019 (XI) – Park Narodowy Bryce…

Park Narodowy Bryce Canyon znajduje się w Utah, i choć w jego nazwie czytamy o kanionie, to w rzeczywistości znajduje się tu grupa olbrzymich naturalnych amfiteatrów powstałych w wyniku erozji wschodniej krawędzi płaskowyżu Paunsaugunt. Bryce wyróżnia się strukturami geologicznymi zwanymi hoodoos, które powstały w wyniku wietrzenia i erozji skał osadowych rzek i jezior. Czerwone, pomarańczowe i białe kolory skał zapewniają spektakularne widoki dla odwiedzających park. Delikatne, kolorowe pinakle mają wysokość do 60 m. Seria amfiteatrów rozciąga się ponad 30 km wzdłuż krawędzi. Największym z nich jest Bryce Amphitheatre, który ma 19 km długości, 5 km szerokości i 240 m głębokości. Tęczowy punkt, najwyższa część parku na wysokości 2775 m, znajduje się na końcu 29-kilometrowej trasy widokowej. Można stamtąd zobaczyć Płaskowyż Wodnika, Amfiteatr Bryce, Góry Henryka, Klify Vermilion i Białe Klify.

Wyprawa fotograficzna USA 2019 (X) – Park Narodowy Zion

Park Narodowy Zion leży w Utah w pobliżu Springdale. Jago najważniejszą częścią jest Kanion Zion o długości 24 km i głębokości dochodzącej do 800 m. Ściany kanionu wyrzeźbionego przez rzeki North Fork i Virgin mają czerwonawo-brązową barwę piaskowca formacji Navajo. Najwyższym szczytem parku jest Horse Ranch Mountain o wysokości 2660 m. Leżąc na styku geograficznych makroregionów Płaskowyżu Kolorado, Wielkiej Kotliny i pustyni Mojave, unikalna geografia parku sprawia, że znajduje się tu być może najbardziej zróżnicowana grupa ekosystemów, a przez to zdumiewająca różnorodność roślin i zwierząt. Liczne gatunki roślin, a także 289 gatunków ptaków, 75 ssaków (w tym 19 gatunków nietoperzy) i 32 gatunki gadów zamieszkują cztery strefy życia parku: pustynię, łęgi, lasy liściaste i iglaste. Krajobraz Parku Narodowego Zion obejmuje góry, kaniony, mesy, monolity, rzeki, kaniony szczelinowe i naturalne łuki.

2012

USA 2012 – dzień 11 – Canyonlands, Arches

Czy czwarta godzina dnia, szczególnie po dwóch godzina snu to czwarta w nocy, czy czwarta nad ranem? Pytanie niech pozostanie retorycznym, bowiem jaka by nie była, była to pora pobudki, jeżeli chcieliśmy zdążyć na wschód Słońca w Mesa Arch Point w parku narodowym Canyonlands. Zwlekliśmy zatem nasze nieprzytomne zwłoki z prycz w kabinie KOA w Moab i wrzucili na siedzenia Explorera. Ponieważ Maciek spał najdłużej – pełne dwie i pół godziny w odróżnieniu od moich godziny i pół to on zasiadł za kierownicą, a ja robiłem za pilota w krótkich momentach świadomości. Czytaj więcej „USA 2012 – dzień 11 – Canyonlands, Arches” →

2012

USA 2012 – dzień 10 – Zebra Slot, Capitol…

Rano wczesna pobudka i szybkie śniadanie w restauracji będącej częścią motelu Circle D – najlepszego jako dotąd na naszej trasie. Jajka rozczarowują Maćka więc domawia jeszcze omlet… Jego prywatny tasiemiec nie da się oszukać byle czym. Ruszamy w drogę 12-ką, ale za chwilę opuszczamy asfalt kierując się w prawo w Hole-in-the-Rock Road, żwirową drogę wiodącą w dół Escalante ku jednej z przepraw przez Colorado. Kiedyś drogi tej używali osadnicy, bowiem od przeprawy wiodła wzdłuż Harris Wash, generalnie suchej rzeki, która jednak od czasu do czasu dostarczała wody skrytej w bocznych kanionach szczelinowych. Zmierzamy ku jednemu z nich – szczelinie Zebry (Zebra Slot). Za nami unosi się tuman pyłu, ale Explorer sprawnie radzi sobie z nierównościami. Zerkam na GPS-a żeby nie przegapić miejsca, gdzie trzeba zostawić auto i ruszyć w otaczającą nas półpustynię. Czytaj więcej „USA 2012 – dzień 10 – Zebra Slot, Capitol Reef N.P.” →

2012

USA 2012 – dzień 9 – Bryce N.P. –…

Pakujemy się i po śniadaniu, na które tym razem udało mi się upiec sobie gofra i zjeść go z syropem klonowym, opuszczamy Royal Inn w Kanab. Z wszystkich moteli ten chyba najmniej akurat zasłużył na miano królewskiego. Ale tak to już jest, że reklama jest dźwignią handlu. Generalnie Kanab sprawia wrażenie, jakby składał się wyłącznie z moteli i stacji benzynowych. Tu i ówdzie przetkanych jakimś sklepikiem. Skręcamy na północ, jedziemy w górę, a otaczająca dolina staje się coraz żyźniejsza. Na wschód widać rosnące pasmo gór, w które wiem, że wgryzają się amfiteatry Bryce. Gdy skręcamy ku niemu pojawiają się pierwsze smaczki – Red Canyon, z ogniście czerwonymi iglicami hoodoo pnie się na lewo od drogi.

Przerwa na zdjęcia, a potem dalej wspinamy się samochodem na płaskowyż,  z którego skręt w prawo kieruje nas już do bram Parku Narodowego Bryce Canyon. Po drodze mijamy Ruby’s Inn – rozbudowany zespół hotelowy obsługujący park. Za nim zaczyna się las, dalej bramki wjazdowe i jesteśmy już przy Visitor Center. Czytaj więcej „USA 2012 – dzień 9 – Bryce N.P. – Zaćmienie Słońca” →

2012

USA 2012 – dzień 8 – Zion N.P.

Rano szybkie śniadanie w Royal Inn i wskakujemy do samochodu by odwiedzić lokalne Bureau of Land Management – urząd zarządzający terenami federalnymi, w którym codziennie odbywa się losowanie wejściówek do Fali – the Wave of Escalante. Miejsce to jest niezwykle popularnym celem wędrówek fotograficznych, a BLM zdecydowało o ograniczeniu liczby osób, jakie wpuszcza na ten kawałek pustyni do dwudziestu osób dziennie. Z jednej strony podyktowane jest potrzebą ochrony niezwykłego miejsca, z drugiej niechęcią agencji do organizowania wypraw ratunkowych – trasa bowiem wiedzie przez nieoznakowaną pustynię i podobno często ktoś tam się gubi. Z puli dwudziestu miejsc dziesięć można zarezerwować z czteromiesięcznym wyprzedzeniem (jednak zanim ustaliłem gdzie jest Wave i spróbowałem ją wkomponować w naszą trasę miejsca były zarezerwowane już do końca sierpnia), a pozostałem dziesięć jest losowane w codziennej loterii. Do BLM docieramy jako jedni z pierwszych jednak to nie kolejność jest istotna, a łut szczęścia. A chętnych dzisiaj jest nieco ponad 100 osób. Tyle co wczoraj.

Czytaj więcej „USA 2012 – dzień 8 – Zion N.P.” →


Hit Counter provided by orange county plumbing