2012
2012
2012
Przecierówy
Tranzyt Wenus i wulkany Hawajów – Hawai’i 2012
Wylatujemy za: [CountDown id=2 width=250 custom_widget=0 year=2012 month=06 day=02 hours=11 minute=00]
Tomasz Czarnecki i Jerzy Arsoba zapraszają na wyprawę na środek Pacyfiku – w pogoni za małym cieniem… jednak i niezwykle rzadkim. Tranzyt Wenus to zjawisko, które należy do najrzadszych w astronomii Układu Słonecznego. Pary tranzytów, oddzielone 8 latami dzieli przerwa 121,5 a następnie 105,5 lat. Ostatni tranzyt miał miejsce w 2004 roku – teraz więc jest jedyna okazja by zobaczyć to zjawisko zanim nastąpi przerwa aż do grudnia 2117 roku. Choć tranzyt nie jest tak spektakularnym zjawiskiem jak całkowite zaćmienie Słońca, jest jednak zjawiskiem znacznie rzadszym. W Polsce widoczna będzie jedynie końcówka tranzytu o wschodzie Słońca 6 czerwca. Żeby zobaczyć całe zjawisko trzeba się udać na Pacyfik. A żeby było ciekawie i ekstremalnie – proponujemy połączyć obserwację tranzytu z wyprawą na wyspy Hawajów – Hawai’i, Maui, Molokai i O’Ahu – gdzie staniemy na zastygłej lawie wulkanów, będziemy wędrować przez tropikalną dżunglę do wspaniałych wodospadów i znajdziemy chwilę na relaks na tropikalnej plaży.
Plan wyprawy wygląda następująco:
2.06.2012
- wylot z Warszawy
3.06.2012
- przylot do Hilo na wyspie Hawai’i
- wypożyczenie samochodu
- nocleg w Uncle Billy’s Hilo Bay Hotel
4.06.2012
- dzień na aklimatyzację z mało forsownymi wycieczkami i byczeniem się na plaży
- Hawai Tropical Botanical Gardens
- 129 metrowy wodospad Akaka w Akaka Falls State Park
- nocleg w Uncle Billy’s Hilo Bay Hotel
5.06.2012
- rano wycieczka pod Rainbow Falls – wodospad nad jaskinią, miejscem zamieszkania starożytnej hawajskiej bogini Hina, słynny z tęcz
- 9:00 -> wyjazd do Mauna Kea Visitor Center
- obserwacja tranzytu Wenus z Mauna Kea Visitor Center początek zjawiska 12:10:27 – maksimum 15:27:21 – koniec 18:43:30, szacowane zachmurzenie w dniu obserwacji, 52%
- nocleg w Uncle Billy’s Hilo Bay Hotel
6.06.2012
- Zwiedzanie Parku Narodowego Hawai’i Volcanoes
7.06.2012
- Zwiedzanie Puʻuhonua o Hōnaunau National Historical Park (około 3 godzin jazdy)
- nocleg w Uncle Billy’s Hilo Bay Hotel
8.06.2012
- Lili’uokalani Gardens – ogród w stylu japońskim
- -> przelot na Maui ->
- przejazd Hana Belt Road – malowniczej drodze wijącej się (620 zakręty) przez dżunglę Maui, z wieloma widokowymi punktami i wodospadami
- nocleg w Maui Beach Hotel
9.06.2012
- Zwiedzanie Parku Narodowego Haleakala, trekking wśród wulkanicznych stożków, być może uda się zorganizować zwiedzanie Obserwatorium Haleakala albo wspólne obserwacje z Haleakala Amateur Astronomers
- zachód Słońca na wulkanie
- nocleg w Maui Beach Hotel
10.06.2012
- -> przelot na Molokai ->
- nocleg w Castle Kaluakoi Villas
11.06.2012
- Zwiedzanie Kaunakakai
- przejazd malowniczą drogą Kamehameha V Highway do doliny Halawa (opcjonalnie trekking do wodospadu Moaula Falls o wysokości 76 m lub do wysokiego na 152 m Hipuapua Falls)
- nocleg w Castle Kaluakoi Villas
12.06.2012
- -> przelot na O’Ahu ->
- wizyta w Pearl Harbor
- nocleg w Backpackers Vacation Inn and Plantation Village
13.06.2012
- zwiedzanie świątyni Byodo-in Temple
- wizyta w Waimea Valley Audubon Center
- nocleg w Backpackers Vacation Inn and Plantation Village
14.06.2012
- dzień relaksu na plaży, ew. zwiedzanie Honolulu
- nocleg w Backpackers Vacation Inn and Plantation Village
15.06.2012
- wylot do Polski
16.06.2012
- wciąż lecimy
17.06.2012
- przylot w niedzielę – po drodze mijamy 11 stref czasowych, stąd trwający około 36-40 godzin lot w kalendarzu wydłuża się do trzech dni
Koszt wyprawy to $4499 plus koszty wyżywienia – około $500. Hawaje to stan USA, więc jeżeli nie masz – potrzebna będzie Ci wiza amerykańska.
dołącz do wyprawy tutaj.
2012
Prognoza pogody dla Bryce Canyon N.P. w trakcie zaćmienia
Na stronie „Weather Statistics for 2012 Annular Eclipse” pojawiły się prognozy m.in. zachmurzenia nad Bryce. Wygląda to na to, że wybraliśmy jedno z lepszych miejsc:
| bez zachmurzenia | rzadki chmury | rozproszone zachmurzenie | porozrywane zachmurzenie | Zaciągnięte | Całkowite zachmurzenie | Wyliczone % zachmurzenie | mm opadów deszczu miesięcznie | średnia maksymalna temperatura | średnia minimalna temperatura | |||
| Bryce Canyon FAA | 66.2 | 12.6 | 7.3 | 9.9 | 4 | 0 | 17 | 27 | 16 | 0 |
Tak więc poza sprawdzeniem na miejscu, jaki mamy horyzont, to póki co trzymamy się Bryce…
źródło:
USA
Park Narodowy Zion
Park Narodowy Zion tworzą dwa kaniony – kanion Zion oraz kanion Kolob leżące w miejscu, gdzie Płaskowyż Kolorado styka się Pustynią Mojawe i Wielką Kotliną. Woda wyrzeźbiła tu wznoszące się miejscami 800 ściany odsłaniając 150 milionów lat historii zapisanej w dziewięciu formacjach geologicznych. Oprócz kanionów w Zion znajdziemy góry, monolity, rzeki, kaniony szczelinowe i naturalne łuki. Duża rozpiętość wysokości – od 117 metrów do 2660 metrów n.p.m. przekłada się na niezwykłe zróżnicowanie środowisk co sprzyja bogactwu flory i fauny – naukowcy doliczyli się tutaj 289 gatunków ptaków, 75 – ssaków i 32 – gadów. Bogactwo to przyciągnęło tu Indian już 8000 lat temu – odnaleziono w kanionach ślady starożytnych Anasazi, gdy ci odeszli ich miejsce zajęły szczepy Parrusit i Paiute. Biali osadnicy – mormoni – odkryli kanion dopiero w 1858 roku. Od 1909 kanion Zion został objęty ochroną – pierwotnie jako Mukuntuweap National Monument, a w 1919 stał się parkiem narodowym Zion – pierwszym w stanie Utah. W 1956 roku dołączono do niego chroniony od 1937 roku kanion Kolob.
Klimat
| Temperatura (°C) | Sty | Lut | Mar | Kwi | Maj | Cze | Lip | Sie | Wrz | Paź | Lis | Gru |
| Najwyższa zarejestrowana temperatura | 22 | 26 | 30 | 34 | 39 | 46 | 46 | 44 | 43 | 36 | 28 | 22 |
| Typowa maksymalna temperatura | 11 | 14 | 17 | 23 | 28 | 34 | 38 | 36 | 33 | 26 | 63 | 53 |
| Typowa minimalna temperatura | -2 | -1 | 2 | 6 | 11 | 16 | 20 | 19 | 16 | 9 | 3 | -1 |
| Najniższa zarejestrowana temperatura | -19 | -16 | -11 | -5 | -6 | 4 | 11 | 10 | 1 | -6 | -11 | -14 |
| Liczba dni z temperaturą powyżej 32°C | 0 | 0 | 0 | 1 | 8 | 21 | 30 | 28 | 18 | 3 | 0 | 0 |
| Liczba dni z temperaturą poniżej 0°C | 19 | 14 | 10 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 9 | 18 |
| Opady (mm) | Sty | Lut | Mar | Kwi | Maj | Cze | Lip | Sie | Wrz | Paź | Lis | Gru |
| Normalne | 4 | 4 | 4 | 3 | 2 | 2 | 2 | 4 | 2 | 3 | 3 | 4 |
| Maksymlane | 19 | 17 | 18 | 11 | 8 | 10 | 9 | 12 | 17 | 8 | 8 | 11 |
| Maksymlany opad dobowy | 4 | 3 | 2 | 3 | 5 | 6 | 3 | 4 | 4 | 3 | 3 | 5 |
| Maksymlana pokrywa śniegu | 66 | 45 | 36 | 8 | – | – | – | – | – | 3 | 13 | 53 |
| Liczba dni z opadami | 7 | 7 | 8 | 6 | 5 | 3 | 5 | 6 | 4 | 4 | 5 | 6 |
| Liczba burz | – | – | – | 1 | 4 | 5 | 14 | 15 | 5 | 2 | – | – |
Zwiedzanie
Narrows (Kanion Zion)
Najpopularniejszą trasą w parku narodowym Zion jest wędrówka w górę Narrows – wąskiego fragmentu kanionu Zion o szerokości miejscami kilku metrów i ścianach pnących się kilkaset metrów w górę. Wycieczka ta znalazła się na 5 miejscu najciekawszych szlaków Północnej Ameryki w rankingu National Geographic. Najciekawszy – 6km fragment zaczyna się na końcu ścieżki wiodącej wzdłuż rzeki Virgin i prowadzi aż do Wielkich Źródeł. Spacer ten głównie wiedzie nurtem rzeki – i w przypadku topnienia dużych ilości śniegu powyżej parku lub po burzach może być zamknięty.
Płacząca Skała
Półgodzinna wycieczka prowadzi pod niezwykłe źródło – Weeping Rock, w którym woda sącząca się z wodonośnej warstwy spływa po skalnej ścianie oraz tworzy kurtynę ponad wyrzeźbioną przez lata oddziaływań niecką.
Szachownica
W drodze z Kanab do Zion mijać będziemy niezwykłą górę – Checkerboard Mesa – wyrzeźbioną w piaskowcach Navajo, które uformowały się, gdy obszar ten był ogromną pustynią. Zmieniające się kierunki wiatrów nanoszących piasek w trakcie formowanie się tych skał osadowych doprowadziły do utworzenia się naprzemiennego uwarstwienia doskonale widocznego w ścianach Szachownicy.
Alternatywna trasa
Jeżeli okaże się, że w wyniku warunków pogodowych Narrows będą niedostępne, albo, jeżeli część z nas zdecyduje się na mniej typowy kierunek zwiedzania parku Zion wybierzemy się do kanionu Kolob, wyrzeźbionego w barwnych skałach północnej części Parku.
USA
Kanion Antylopy
Kanion Antylopy to najczęściej fotografowany kanion szczelinowy znajdujący się na terenach należących do Indian Navajo w Arizonie. Składają się nań dwie osobne sekcje – górna, zwana także Szczeliną (The Crack) i dolna – Korkociągiem (The Corkscrew). Indianie nazywają je odpowiednio Tsé bighánílíní – miejscem, gdzie woda biegnie poprzez skały, i Hazdistazí – spiralnymi skalnymi łukami.
Kanion powstał w wyniku erozji piaskowca Navajo przez gwałtowne, błyskawiczne powodzie. W czasie opadów woda zbiera się w rozległej niecce powyżej kanionów, nabierając nie tylko prędkości, ale porywając piasek gdy pędzi poprzez wąskie przesmyki kanionów. W ten sposób pogłębia i poszerza kanion jednocześnie wygładzając jego ściany i rzeźbiąc charakterystyczne płynne kształty tak znane z fotografii.
Powodzie te nadal się zdarzają – w 1997 roku burza, która miała miejsce ponad dziesięć kilometrów od kanionu spowodowała gwałtowną powódź w wyniku której w Dolnym Kanionie zginęło 11 turystów. W wyniku powodzi w 2006 roku Dolny Kanion został zamknięty do zwiedzania na pięć miesięcy.
Tsé bighánílíní
Górny Kanion Antylopy jest bardziej popularny wśród turystów i fotografów ponieważ w okresie od 15 marca do 7 października w godzinach południowych słońce tworzy w zawieszonym w kanionie pyle charakterystyczne świetlne słupy. Ponadto jest on łatwiejszy do zwiedzania.
Hazdistazí
Dolny kanion jest oddalony od górnego o kilka kilometrów. Obecnie zainstalowano w nim stalowe schody ułatwiające zwiedzanie oraz inne zabezpieczenia mające zmniejszyć ryzyko w razie powodzi. Jest dłuższy i węższy od Górnego Kanionu jednak to co dla zwykłych oglądaczy jest przeszkodą dla fotografów oznacza, że owych turystów jest mniej i łatwiej jest o zdjęcia bez tłumu gapiów włażących w kadr. Tu lepsze światło jest rankiem i późnym popołudniem.
Fotografia w kanionie nie należy do najłatwiejszych bowiem zakres dynamiki oświetlenia często przekracza 10 EV. Warto więc wyposażyć się w statyw i wiedzę na temat fotografii HDR.
Zwiedzanie kanionów możliwe jest jedynie z przewodnikiem.
źródła:
AAA Arizona Torubook
Obrączkowe Zaćmienie Słońca
Havasupai – ludzie błękitnej wody
Havsuw’ Baaja – Ludzie Błękitno Zielonej Wody żyli w okolicach Wielkiego Kanionu Kolorado od przynajmniej 800 lat, zamieszkując przede wszystkim okolicach Kanionu Katarkt. Przez wieki żyli z rolnictwa, łowiectwa i zbieractwa w okolicach Wielkie Kanionu, który większość z nas kojarzy z niezwykle trudnym do życia terenem – jednak ich skarbem było miejsce pełne zieleni i pięknych strumieni. Po raz pierwszy z Europejczykami zetknęli się w 1776 roku, jednak aż do 1870 roku kontakty pozostawały rzadkie i nie wpływały znacząco na ich kulturę, obyczaje i miejsce na Ziemi. Wówczas w okolicach Cataract Creek odkryto złoża srebra i rozpoczęła się lokalna gorączka srebra, w efekcie której prezydent Chester A. Arthur odebrał Indianom cały płaskowyż ponad Kanionem, miejsca ich tradycyjnego zimowania i pozostawiając im jedyni 2,10 km² ziemi w obrębie kanionu Katarakt. Dodatkowo migracja osadników zmniejszyła drastycznie liczbę zwierzyny łownej, złe nawadnianie wywołało silną erozję cennej gleby. Wreszcie kontakty z osadnikami naraziły Ludzi Błękitnej Wody na obce im choroby – ospę, odrę i grypę. W 1906 roku liczba Indian spadła do 166 osób. W 1908 roku Wielki Kanion Kolorado uzyskał status pomnika narodowego USA, a 11 lat później – Parku Narodowego. Niestety to jeszcze pogorszyło sytuację Havasupai bowiem Park podjął próby odebrania i tak już skromnego obszaru jaki pozostawał ich rezerwatem. 
W obawie przed utratą tożsamości Indianie podjęli walkę prawną o odzyskanie swych ziem. W 1968 roku wygrali pierwszą sprawę przeciwko USA – sąd uznał, że część terenów odebranych im w 1882 została przez rząd federalny przejęta nielegalnie – choć co ciekawe, wyrokiem sądu Indianie mogli odkupić go w cenie rynkowej (55 centów za akr). Jednak pierwszy korzystny wyrok dał Ludziom Błękitnej Wody siłę do walki o odzyskanie 1020km² , które zostały im odebrane. Ostatecznie w 1975 roku prezydent Gerald Fox podpisał ustawę przekazującą 650km², kolejne 300km² pozostawiając w gestii National Park Service, ale do użytku Indian. Obecnie liczba Ludzi wzrosła do 639 z czego znaczna większość mieszka w Supai, stolicy Rezerwatu, jednego z najbardziej niedostępnych miast w USA, do którego można dotrzeć jedynie helikopterem lub pieszo z Hualapai Hilltop, dokąd można dojechać najpierw jadąc około 100 km słynną starą drogą Route 66, a następnie drogą BIA 18.
Klimat
W Maju średnia temperatura nocą wynosi 10ºC, w dzień 30ºC, na płaskowyżu zaś – odpowiednio 4ºC, w dzień 21º; przy średnich miesięcznych opadach 16mm.
Odwiedzając Havasupai
Wyprawa do kanionu Havasupai to wyprawa do – prawie – nieznanego. Większość turystów podróżujących nad Wielki Kanion Kolorado trafia na jego pustynną, południową krawędź (South Rim). Mniejszy procent dociera na północną krawędź (North Rim) podobnie jak my za kilka dni. Z tych dwóch miejsc pochodzi najwięcej zdjęć Wielkiej Dziury, i najwięcej kartek pocztowych. Na których często ukazane są wodospady o niezwykłej urodzie. Wodospady ? Na pustyni ? Otóż w naszych planach jest dotarcie do najmniej znanej części kanionu, a zarazem być może najpiękniejszej – dotarcie właśnie do tych wodospadów: Havasu, Mooney, Rock i nowego wodospadu Navajo (a być może część z nas dotrze do oddalonych o sześć kilometrów wodospadów Beaver). 
Wyjątkowe te miejsca tworzy potok Havasu, meandrujący po równinach ponad kanionem zanim po 80 kilometrach dotrze do kanionu Katarakt. Niedaleko od Supai w źródłach Supai dołącza doń podziemna rzeka. Przez cały rok woda w strumieniu ma temperaturę 21ºC, niezwykłą błękitno-zieloną barwę oraz wspaniałe formacje trawertynu wytrącającego się z nasyconej w węglan wapnia wody.
Do sierpnia 2008 roku pierwszym wodospadem jaki można było ujrzeć był wodospad Navajo o wysokości 21 m oddalone około 2km od Supai w drodze do campingu. Jednak potężna powódź zmieniła topografię terenu niszcząc wodospad i tworząc obok nowy. Nieco dalej docieramy do wodospadów Havasuw Hagjahgeevma, wysokich na 37 metrów spadających z pionowego klifu do serii jeziorek. Kolejny wodospad to Mooney Falls o wysokości 64 metrów. Istnieje możliwość zejścia do podstawy wodospadu jednak nie należy ona do łatwych i obejmuje wspinaczkę z użyciem łańcuchów.
Wybierając się do Havasupai należy koniecznie pamiętać by zabrać ze sobą:
- zapas wody na szlak, coś co da nam energię – batony, czekoladę a;e w żadnym wypadku alkohol – ten jest zakazany na terenie rezerwatu
- jedzenie – w Supai jest sklep, ale może być wściekle drogo, bo nie ma transportu
- lekki śpiwór
- namiot, jeżeli nie chce się spać pod gołym niebem
- dobre, sprawdzone buty trekkingowe
- sprzęt do gotowania (obowiązuje zakaz rozpalania ognisk)
- zestaw pierwszej pomocy
Warto pamiętać o zabraniu również:
- kremu do opalania
- butów do łażenia po wodzie
- stroju kąpielowego
- środków odstraszających komary
- o aparacie fotograficznym i bateriach nie muszę chyba wspominać…
Na kampingu są toalety, ale nie ma pryszniców – natomiast można wykąpać się w strumieniu, pamiętając, by mydło i szampon były z gatunku biodegradowalnych. Śmieci należy wynieść ze sobą z kanionu!
żródła:
Havasupai
Wikipedia
National Park Service