Park Narodowy Abel Tasman leży na północnym krańcu Południowej Wyspy Nowej Zelandii. Park został założony w 1942 roku. Mając zaledwie 225,3 km2 jest najmniejszym z parków narodowych Nowej Zelandii. Park obejmuje ochroną górzysty lat od zachodu granicząc z doliną rzeki Takaka a od południa – Riwaka. Od wschodu oblewają go wody zatok Golden Bay i Tasman Bay. Nosi nazwę odkrywcy Nowej Zelandii – Abela Tasmana, który w 1642 jako pierwszy europejczyk dostrzegł Nową Zeladnię. W 2008 roku park powiększono o kolejne 7,9 km2.
Maorysi mieszkali w rejonie wybrzeża Abel Tasman od co najmniej 500 lat, zbierając owoce morza oraz korzystając z bogactwa w rzekach i lasach, jak również uprawiając słodkie ziemniaki (Kumara). W większości były to zajęcia sezonowe, jednak w okolicach ujścia Awaroa istniały stale zamieszkane osady. Gdy 18 grudnia 1642, holenderski żeglarz Abel Tasman zakotwiczył swe dwa statki w pobliżu Wainui w Mohua (Golden Bay) spotkał zamieszkujące te tereny lud Ngati Tumatakokiri. W potyczce z tubylcami odkrywca stracił czterech członków załogi po czym odpłynął bez schodzenia na ziemię.
Około 1855 europejscy osadnicy zaczęli wycinać lasy, budować statki i pozyskiwać granit z kamieniołomów w regionie. Przez pewien czas panował względny dobrobyt, jednak szybko łatwo dostępne drewno do wycinki skończyło się. Troska o krajobraz i obawy przed dalszym wyrębem lasów wzdłuż wybrzeża doprowadziły do przekazania 15 000 hektarów ziemi celem utworzenia Parku Narodowego, który został otwarty w 1942 roku – w 300-lecia odkrycia tego miejsca przez Tasmana.
Park słynie ze światowej sławy Szlaku Wybrzeża Abel Tasman, złocistych plaż, naturalnych estuariów, rzeźbionych przez fale granitowych klifów i łagodnego klimatu.
Byliśmy tam:
- w 2012 w trakcie ekspedycji na całkowite zaćmienie Słońca Australia iNowaz Zelandia 2012
- Fotoekspedycja Australia – Nowa Zelandia :: listopad 2013
- Fotoekspedycja Australia – Nowa Zelandia :: grudzień 2013/styczeń 2014
Żródła:
